Al-Salaadjiqah (de Seltsjoeken)
Hun oorsprong, en hun gebieden en het begin van hun opkomst
De Seltsjoeken zijn afkomstig van de stam Quniq in al-Turkmaaniyyah, waar nog 23 andere stammen leefden. Deze verzameling van Turkse stammen stonden bekend onder de verzamelnaam al-Ghoez (Oguz), en zij bevonden zich in Centraal Azië in het gebied wat nu bekend staat als Turkestan.
Kaart van Turkestan met moderne staatsgrenzen. Het gebied beslaat een groot aantal landen, waaronder: Rusland (Tatarstan en delen van Siberië), Mongolië, de Chinese autonome provincie Xinjiang (ook bekend als Oost-Turkestan of Chinees Turkestan), Kazachstan, Turkmenistan, Tadzjikistan, Oezbekistan, Kirgizië, en onderdelen van Afghanistan.
Het gebied van het toenmalige Turkestan grenst aan de Mongoolse hoogvlakte, en vanuit de oostelijke kant aan Noord-China, en aan de Kaspische zee in het westen, en vanuit het noorden aan de Siberische hooglanden, en zuidelijk aan het Indische Subcontinent en Perzië.
De Oguz stammen bewoonden deze gebieden, en ze stonden ook wel bekend onder de naam at-Turk of al-Atraak (de Turken). Vervolgens in de 6e eeuw van de Gregoriaanse kalender begonnen deze stammen zich te verplaatsen vanuit hun oorspronkelijke leefgebied richting Klein-Azië in grote getalen.
De geschiedkundigen vernoemen verschillende redenen hiervoor, sommigen van hen zeiden dat het ging om economische redenen zoals extreme droogte in combinatie met veel nageslacht waardoor men niet langer in staat was om iedereen te voeden in dat gebied en dus ging men op zoek naar vruchtbare grond elders. En anderen zijn van mening dat het ging om geopolitieke redenen namelijk door grote druk van andere stammen waardoor men noodgedwongen was om hun oorspronkelijke gebieden achter te laten op zoek naar veiligheid en naar een plek waar men zich rustig kon vestigen. En deze mening wordt gevolgd door Dr. Abd al-Latif Abdullaah ibn Dahiesh.
En deze stammen die noodgedwongen wegtrokken begaven zich richting het Westen, zij belanden uiteindelijk in de omgeving van de Jaihun rivier (نهر جيحون), hedendaags meer bekend onder de naam Amu Darja , een rivier die ontspringt in het Pamirgebergte en overwegend noordwestelijk door de Hindoekoesj, Turkmenistan, en Oezbekistan stroomt, om uit te monden in het Aralmeer. De totale lengte van de rivier is 2400 km, waarvan 1450 km bevaarbaar is. Gedeeltelijk vormt de Amu Darja de noordelijke grens van Afghanistan, Tadzjikistan en Oezbekistan.
Vervolgens verbleven zij een periode in Tabaristan (طبرستان), en in Gorgan (جرجان), beide gebieden bevinden zich in het huidige Noord-Iran.
Dus deze stammen die weg waren getrokken uit hun oorspronkelijke gebieden begaven zich uiteindelijk steeds dichterbij de Islamitische gebieden die door de moslims geopend waren na de Slag van Nahaavand (معركة نهاوند) , en na de val van het Sassanidische Rijk in Perzië in het jaar 21 van de Hijra, het jaar 641 in de Gregoriaanse telling.
In shaa Allaah in het volgende deel : Het eerste contact tussen de Turken en de islamitische wereld
Vertaling en samenstelling : Aboe Hudayfa Musa ibn Yusuf al-Indonesi
