Bij de Ashaa’irah en de Maaturidiyyah is de werkelijkheid van at-Tawhied dat zij zeggen:
“De werkelijkheid van at-Tawhied is de overtuiging dat Allaah absoluut één is in Zijn Dhaat en in Zijn specifieke eigenschappen zoals Scheppen, Besturen etc”
En zolang een persoon deze wahdaaniyyah (het absolute één zijn) enkel maar bevestigd en deze niet voor iets of iemand anders bevestigd naast Allaah dan pleegt zo een persoon nooit shirk, ook al roept hij anderen aan naast Allaah, en vraagt hij hulp in tijden van nood aan anderen dan Allaah, zelfs al zou het bij een steen of een boom zijn dan nog pleegt zo iemand geen shirk zolang deze persoon niet de overtuiging heeft dat de steen of boom die hij aanroept een Ilaah (God) is die een van de specifieke eigenschappen van Allaah bezit?!
En wie de boeken van de Ashaa’irah erop na leest zal zien dat de methodologie van de Ashaa’irah m.b.t. Tawhied al-Oeloehiyyah onduidelijk en vaag is, en dit heeft een aantal redenen:
1- Hun omschrijving van het woord ‘Ilaah’ : Velen van de Ashaa’irah omschrijven het woord ‘Ilaah’ dat het betekent “Degene die instaat is om iets te creëren uit niets (alQaadir ‘alaa al-Ikhtiraa’)” Zoals al-Baghdaadie die dit toeschrijft aan Aboe l-Hasan al-Ash’arie in zijn werk Oesoel ad-Dien blz 123, hij zei: “En onze metgezellen verschillen over de betekenis van al-Ilaah, sommigen van hen zeggen dat het afkomstig is van alOeloehiyyah, en dat is; Zijn mogelijkheid om de dingen uit het niets te doen ontstaan, en dat is de keuze van Aboe l-Hasan al-Ash’arie” En vervolgens kiest al-Baghdaadie zelf de uitspraak dat het niet daarvan afkomstig is?! En ar-Raazi bij het opsommen van de verschillende meningen hieromtrent levert deze uitspraak ook over zonder te noemen wie deze uitspraak heeft gedaan. Zo zegt hij wanneer hij spreekt over de oorsprong van de benaming “Allaah” : “De zevende uitspraak; al-Ilaah degene die (de eigenschap) van al-Ilaahiyyah heeft, en dat is het instaat zijn om te scheppen uit niets (al-Qudrah ‘alaa al-Ikhtiraa’)”.
Deze tekortschietende omschrijving van ‘Ilaah’ – waar een apart artikel aan gewijd kan worden ter verduidelijking – is één van de redenen waarom de Ashaa’irah zijn gaan dwalen van de rechte weg wanneer het gaat om het juiste begrip van at-Tawhied en ash-Shirk. Want als dit de betekenis zou zijn van ‘ilaah’ en ‘al-Oeloehiyyah’ dan zou de betekenis van ‘Laa ilaaha illa Allaah’ worden ‘Laa khaaliqa illa Allaah’ (Er is geen schepper behalve Allaah), en ‘Laa qaadira ‘alaa al-Ikhtiraa’ illa Allaah’ (Er is niemand die in staat is om de dingen te laten ontstaan uit het niets behalve Allaah), en deze betekenis is tekortschietend en omvat niet de gehele betekenis van ‘Laa ilaaha illa Allaah’ en het is wat de Mushrikien ook geloofden en daarom gebruikte Allaah het begrip van de Mushrikien als een bewijs tegen hen met Zijn uitspraak:
فَلاَ تَجْعَلُواْ لِلّهِ أَندَاداً وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ
“Schrijft aan God geen gelijken toe, terwijl jullie beter weten.”
Baqarah 22
M.a.w. jullie weten dat er geen andere Rabb is voor jullie behalve hem, zoals dit vernoemd wordt door meerdere van de tafsier geleerden (Jaami’ al-Bayaan van at-Tabari 1/136). Dus als de betekenis zou zijn wat deze filosofen van de Ashaa’irah ervan maken, dan zou de afwijzing richting de mushrikien die bevestigen dat Allaah hun schepper is en de schepper van alle zaken geen standhouden! Maar de kern van hun shirk is in al-Oeloehiyyah.
En deze benadering en beschrijving van at-Tawhied door de Ashaa’irah is de werkelijke reden dat zij de driedeling van at-Tawhied van Ahl as-Soennah afwijzen en actief bestrijden, want hun filosofische uitleg van at-Tawhied lijdt tot grote valsheden zoals o.a. : Dat deze uitleg leidt tot de foute conclusie dat de eerste verplichting voor de mensheid at-Tawhied arRoeboebiyyah is! En dit leidt weer tot een gebrek in het belang hechten aan at-Tawhied alOeloehiyyah, en tot een tekort aan het juiste werkelijke begrip van ‘laa ilaaha illa Allaah’. En daarom zijn er veel algemene moslims en zelfs moslims die zichzelf toeschrijven aan kennis, die in de veronderstelling zijn dat de shirk van de vroegere mushrikien hun overtuiging was dat zij bepaalde eigenschappen van ar-Roeboebiyyah toeschreven aan hun afgodsbeelden en andere schepselen die zij verafgoden, en hierdoor is voor velen de werkelijke betekenis van ash-Shirk en haar verschijningsvormen onduidelijk geworden en zijn zij in afgoderij gevallen zoals al-Istighaathah bij anderen dan Allaah, en het slachten voor anderen dan Allaah, etc.
Want zij denken dat zolang zij degenen tot wie zij deze vormen van aanbidding verrichten naast Allaah niet als arbaab (meervoud rabb) zien dat zij nog steeds op Tawhied zijn en niet in Shirk vervallen!! Wa Allaahoe l-Moesta’aan…
2- Geen belang voor at-Tawhied al-Oeloehiyyah : Nog een rede waarom at-Tawhied al-Oeloehiyyah onduidelijk is in de methodologie van de Ashaa’irah is dat de vele boeken die door hen beschreven zijn over al-‘Aqidah niet deze categorie uitzonderlijk behandelt. En wanneer men de vroegere geleerden kan excuseren voor het laten hiervan dan geldt dit niet voor de lateren, aangezien de behoefte aan verduidelijking zeer groot is, en het waarschuwen tegen ash-Shirk zeer nodig is. En wie de werkelijkheid van de hedendaagse situatie in veel moslimlanden aanschouwt en kent zal zien dat degenen die in daden van ash-Shirk vervallen en degenen die deze daden van ash-Shirk goedpraten voor hen behoren tot de geleerden van de Ashaa’irah.
3- Het nemen van filosofie als uitgangspunt : En tot de redenen die ertoe leiden om te zeggen dat de methodologie van de Ashaa’irah onduidelijk is m.b.t. Tawhied al-Oeloehiyyah is dat zij beweren dat de allereerste verplichting voor de mensen ‘al-Ma’rifah” (begrijpen) of “an-Nadhar” (onderzoeken) is, of de intentie om te onderzoeken welke lijdt tot het bevestigen van het bestaan van Allaah, en vervolgens het bevestigen van de Wahdaaniyyah (absolute eenheid) van Allaah in Zijn Dhaat en Zijn Af’aal (daden). Dus de eerste verplichting voor de mens is niet om de boodschap van de Profeten en Boodschappers te accepteren, en daarmee de Tawhied van de Boodschappers te bevestigen, namelijk het feit dat Allaah de enige is Die het recht heeft om aanbeden te worden en dat men dus alle vormen van aanbidding enkel en alleen aan Hem mag richten, maar de eerste verplichting bij de Ashaa’irah is om te weten te komen (al-ma’rifah) d.m.v. rationeel onderzoek (an-nadhar) dat Allaah bestaat, en dat Hij absoluut één is in Zijn Dhaat en in Zijn eigenschappen, en niet dat Hij het alleenrecht heeft om aanbeden te worden en dat alle daden van aanbidding enkel en alleen tot Hem gericht mogen worden. En daarom zijn hun boeken gevuld met allerlei ingewikkelde filosofische benaderingen en hoofdbrekende rationele “bewijzen” waarmee zij trachten twijfels en misvattingen over het bestaan van God te weerleggen, maar de gemiddelde mens en ook de gemiddelde moslim heeft weinig tot niets aan deze boeken. En veel van de aangedragen filosofische stellingen en rationele stelregels hebben juist enkel geleid tot grote afdwalingen in al-‘Aqidah waar de Ashaa’irah en de Maaturidiyyah bekend om staan, en zijn vaak afkomstig van ongelovige griekse filosofen zoals Aristoteles en Plato en anderen. En het heeft hen geleid tot het ontkennen van bijna alle Verheven Eigenschappen van Allaah, en het verdraaien van hun werkelijke betekenissen.
Bron : Het Tawhied tragedie van Sunni Instituut en haar helpers
