In deze maand 34 jaar geleden, door een laffe bomaanslag, overleed de Grootgeleerde, De Leeuw van Punjab, de Mujâhid, de Verbrijzelaar van Innovaties, ash-Shaykh Ihsân Ilâhî Dhahîr ibn Dhuhûr Ilâhî Ibn Ahmaduddîn ibn Nadham as-Sîthi
🔸 𝗚𝗲𝗯𝗼𝗼𝗿𝘁𝗲
Hij was geboren in 1945 in Sialkot in het Punjâb district in Pakistan in een religieuze familie, en veel geleerden van de Ahl al-Hadîth zijn afkomstig uit deze regio. Zijn religieuze omgeving had vanzelfsprekend een effect op hem. Zijn ouders stimuleerde hem altijd om kennis op te doen.
🔸 𝗢𝗽𝘃𝗼𝗲𝗱𝗶𝗻𝗴 𝗲𝗻 𝘀𝘁𝘂𝗱𝗶𝗲 De vader van de Shaykh zette alle beschikbare materiële middelen in om boeken of andere kennis bronnen te kopen die zijn zoon nodig had. Zijn vader was een handelaar maar hield van de bijeenkomsten van de ‘Ulamâ` en profiteerde enorm de Punjabi geleerden zoals Shaykh Muhammad Ibrahîm Meer en al-’Allâmah, Shaykh Thanâhullâh al-Amritsarĩ. Zijn vader was iemand die vast hield aan de boeken van de Sunnah en was gepassioneerd voor de da’wah van de Salafi ’Aqîdah.
De Shaykh memoriseerde de gehele Qur`ân op een jonge leeftijd, zo zegt hij zelf: “𝘐𝘬 𝘣𝘦𝘴𝘵𝘶𝘥𝘦𝘦𝘳𝘥𝘦 𝘥𝘦 𝘒𝘰𝘳𝘢𝘯 𝘵𝘰𝘦𝘯 𝘪𝘬 𝘫𝘰𝘯𝘨 𝘸𝘢𝘴 𝘦𝘯 𝘵𝘰𝘦𝘯 𝘪𝘬 𝘯𝘦𝘨𝘦𝘯 𝘫𝘢𝘢𝘳 𝘰𝘶𝘥 𝘸𝘢𝘴, 𝘭𝘦𝘦𝘳𝘥𝘦 𝘪𝘬 𝘥𝘦 𝘩𝘦𝘭𝘦 𝘒𝘰𝘳𝘢𝘯 𝘶𝘪𝘵 𝘮𝘪𝘫𝘯 𝘩𝘰𝘰𝘧𝘥. 𝘔𝘪𝘫𝘯 𝘷𝘢𝘥𝘦𝘳 𝘸𝘦𝘯𝘴𝘵𝘦 𝘷𝘰𝘰𝘳 𝘮𝘪𝘫 𝘥𝘢𝘵 𝘪𝘬 𝘦𝘦𝘯 𝘭𝘦𝘦𝘳𝘭𝘪𝘯𝘨 𝘷𝘢𝘯 𝘬𝘦𝘯𝘯𝘪𝘴 𝘻𝘰𝘶 𝘸𝘰𝘳𝘥𝘦𝘯 𝘦𝘯 𝘻𝘦𝘵𝘵𝘦 𝘮𝘪𝘫 𝘰𝘱 𝘩𝘦𝘵 𝘱𝘢𝘥 𝘷𝘢𝘯 𝘈𝘭𝘭𝘢𝘩, 𝘩𝘪𝘫 𝘴𝘱𝘰𝘰𝘳𝘥𝘦 𝘮𝘦 𝘢𝘢𝘯 𝘰𝘮 𝘥𝘢’𝘸𝘢𝘩 𝘵𝘦 𝘥𝘰𝘦𝘯 𝘷𝘰𝘰𝘳 𝘈𝘭𝘭â𝘩”
Dit zijn de ouders die leeuwen van de Soennah klaarstomen!
De Shaykh studeerde bij de geleerden en bij de scholen uit zijn omgeving en werd al snel een uitnodiger op de weg van Allâh zelfs al op een jonge leeftijd. De Shaykh combineerde traditioneel islamitisch onderwijs welke genomen wordt aan de voeten van de ‘Ulamâ` met academisch onderwijs. Zo had de Shaykh Master diploma’s in:
1. Arabisch
2. Perzisch
3. Urdu
4. Engels
5. Filosofie
6. Sharî’ah and Islamitische wetenschappen
7. Rechten en Politiek
De Hadîth geleerde – die een leerstoel heeft in de Haram in Mekka – Shaykh Wasiullâh al-‘Abbâs zei over hem:
“𝘐𝘬 𝘬𝘦𝘯𝘥𝘦 𝘚𝘩𝘢𝘺𝘬𝘩 𝘐𝘩𝘴â𝘯 Ilâhî 𝘷𝘢𝘯 𝘥𝘦 𝘐𝘴𝘭𝘢𝘮𝘪𝘵𝘪𝘴𝘤𝘩𝘦 𝘜𝘯𝘪𝘷𝘦𝘳𝘴𝘪𝘵𝘦𝘪𝘵 𝘪𝘯 𝘔𝘢𝘥𝘪𝘯𝘢𝘩 𝘵𝘰𝘦𝘯 𝘩𝘪𝘫 𝘯𝘰𝘨 𝘦𝘦𝘯 𝘴𝘵𝘶𝘥𝘦𝘯𝘵 𝘸𝘢𝘴. 𝘏𝘪𝘫 𝘸𝘢𝘴 𝘩𝘦𝘵 𝘦𝘤𝘩𝘵𝘦𝘳 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘯𝘦𝘵 𝘢𝘭𝘴 𝘥𝘦 𝘢𝘯𝘥𝘦𝘳𝘦 𝘴𝘵𝘶𝘥𝘦𝘯𝘵𝘦𝘯. 𝘩𝘪𝘫 𝘸𝘢𝘴 𝘮𝘦𝘦𝘳 𝘰𝘱𝘷𝘢𝘭𝘭𝘦𝘯𝘥𝘦𝘳 𝘷𝘢𝘯𝘸𝘦𝘨𝘦 𝘻𝘪𝘫𝘯 𝘴𝘵𝘶𝘥𝘪𝘦𝘴 𝘦𝘯 𝘻𝘪𝘫𝘯 𝘴𝘶𝘱𝘦𝘳𝘪𝘰𝘳𝘪𝘵𝘦𝘪𝘵 𝘪𝘯 𝘩𝘦𝘵 𝘨𝘦𝘷𝘦𝘯 𝘱𝘳𝘦𝘬𝘦𝘯 𝘦𝘯 𝘷𝘦𝘳𝘮𝘢𝘯𝘪𝘯𝘨𝘦𝘯. 𝘏𝘪𝘫 𝘩𝘢𝘥 𝘩𝘦𝘵 𝘣𝘰𝘦𝘬 𝘷𝘢𝘯 𝘈𝘭𝘭𝘢𝘩 𝘨𝘦𝘮𝘦𝘮𝘰𝘳𝘪𝘴𝘦𝘦𝘳𝘥 𝘦𝘯 𝘦𝘦𝘯 𝘨𝘳𝘰𝘰𝘵 𝘥𝘦𝘦𝘭 𝘷𝘢𝘯 𝘥𝘦 𝘚𝘶𝘯𝘯𝘢𝘩 𝘷𝘢𝘯 𝘥𝘦 𝘉𝘰𝘰𝘥𝘴𝘤𝘩𝘢𝘱𝘱𝘦𝘳 𝘷𝘢𝘯 𝘈𝘭𝘭𝘢𝘩 ﷺ. 𝘏𝘪𝘫 𝘸𝘢𝘬𝘬𝘦𝘳𝘥𝘦 𝘥𝘦 𝘷𝘭𝘢𝘮𝘮𝘦𝘯 𝘢𝘢𝘯 𝘷𝘢𝘯 𝘐𝘮𝘢𝘯 𝘦𝘯 𝘠𝘢𝘲𝘪𝘯, 𝘦𝘯 𝘸𝘢𝘴 𝘵𝘰𝘦𝘨𝘦𝘸𝘪𝘫𝘥 𝘢𝘢𝘯 𝘥𝘦 𝘭𝘪𝘦𝘧𝘥𝘦 𝘷𝘢𝘯 𝘥𝘦 𝘚𝘢𝘭𝘢𝘧𝘪 ’𝘈𝘲𝘪𝘥𝘢𝘩 𝘦𝘯 𝘥𝘦’ 𝘜𝘭𝘢𝘮𝘢 𝘷𝘢𝘯 𝘥𝘦 𝘚𝘢𝘭𝘢𝘧 𝘦𝘯 𝘴𝘵𝘦𝘶𝘯𝘥𝘦 𝘥𝘦 𝘸𝘢𝘢𝘳𝘩𝘦𝘪𝘥 𝘷𝘰𝘰𝘳 𝘥𝘦 𝘸𝘢𝘢𝘳𝘩𝘦𝘪𝘥. 𝘚𝘩𝘢𝘺𝘬𝘩 𝘐𝘩𝘴𝘢𝘯 𝘐𝘭𝘢𝘩𝘪 𝘋𝘩𝘢𝘩𝘪𝘳 𝘷𝘳𝘦𝘦𝘴𝘥𝘦 𝘰𝘮𝘸𝘪𝘭𝘭𝘦 𝘷𝘢𝘯 𝘈𝘭𝘭𝘢𝘩 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘥𝘦 𝘷𝘦𝘳𝘸𝘪𝘫𝘵𝘦𝘯 𝘷𝘢𝘯 𝘥𝘦 𝘷𝘦𝘳𝘸𝘪𝘫𝘵𝘦𝘳𝘴. 𝘏𝘪𝘫 𝘩𝘪𝘦𝘭𝘥 𝘷𝘢𝘯 𝘻𝘪𝘫𝘯 𝘭𝘦𝘳𝘢𝘳𝘦𝘯, 𝘷𝘰𝘰𝘳𝘢𝘭 𝘥𝘦 𝘐𝘮𝘢𝘮 𝘶𝘪𝘵 𝘥𝘪𝘦 𝘵𝘪𝘫𝘥, 𝘋𝘦 ‘𝘈𝘭𝘭𝘢𝘮𝘢𝘩, 𝘚𝘩𝘢𝘺𝘬𝘩’ 𝘈𝘣𝘥𝘶𝘭’𝘈𝘻𝘪𝘻 𝘉𝘪𝘯 𝘉𝘢𝘻, 𝘥𝘦 𝘈𝘴𝘴𝘪𝘴𝘵𝘦𝘯𝘵-𝘳𝘦𝘤𝘵𝘰𝘳 𝘷𝘢𝘯 𝘥𝘦 𝘐𝘴𝘭𝘢𝘮𝘪𝘵𝘪𝘴𝘤𝘩𝘦 𝘜𝘯𝘪𝘷𝘦𝘳𝘴𝘪𝘵𝘦𝘪𝘵 𝘷𝘢𝘯 𝘔𝘢𝘥𝘪𝘯𝘢𝘩, 𝘳𝘢𝘩𝘪𝘮𝘢𝘩𝘶𝘭𝘭𝘢𝘩. 𝘞𝘢𝘵 𝘩𝘦𝘮 – 𝘳𝘢𝘩𝘪𝘮𝘢𝘩𝘶𝘭𝘭𝘢𝘩 – 𝘰𝘰𝘬 𝘰𝘯𝘥𝘦𝘳𝘴𝘤𝘩𝘦𝘪𝘥𝘥𝘦 𝘸𝘢𝘴 𝘥𝘢𝘵 𝘩𝘪𝘫 𝘷𝘦𝘦𝘭 𝘭𝘢𝘴 𝘦𝘯 𝘈𝘭𝘭𝘢𝘩 𝘷𝘰𝘰𝘳𝘻𝘢𝘨 𝘩𝘦𝘮 𝘷𝘢𝘯 𝘢𝘭𝘭𝘦 𝘸𝘦𝘵𝘦𝘯𝘴𝘤𝘩𝘢𝘱𝘱𝘦𝘯 𝘦𝘯 𝘩𝘢𝘥 𝘷𝘦𝘦𝘭 𝘶𝘪𝘵 𝘻𝘪𝘫𝘯 𝘩𝘰𝘰𝘧𝘥 𝘨𝘦𝘭𝘦𝘦𝘳𝘥, 𝘩𝘪𝘫 𝘩𝘢𝘥 𝘦𝘦𝘯 𝘴𝘵𝘦𝘳𝘬 𝘷𝘦𝘳𝘮𝘰𝘨𝘦𝘯 𝘪𝘯 𝘮𝘦𝘮𝘰𝘳𝘪𝘴𝘦𝘳𝘦𝘯 𝘦𝘯 𝘦𝘦𝘯 𝘨𝘰𝘦𝘥 𝘨𝘦𝘩𝘦𝘶𝘨𝘦𝘯.”
🔸 𝗘𝗲𝗻 𝘂𝗻𝗶𝗲𝗸𝗲 𝘂𝗶𝘁𝗻𝗼𝗱𝗶𝗴𝗲𝗿 𝗻𝗮𝗮𝗿 𝗔𝗹𝗹𝗮𝗵
De Shaykh was niet zomaar een uitnodiger maar iemand die de verwijten van de verwijters niet vreesde en opriep naar de waarheid waar hij ook was en tegen wie dan ook. Degenen die bekend zijn met de legacy van de Shaykh weten dat deze eigenschap als een rode lijn door zijn leven liep. Zo verhaalde hij over zijn jeugd het volgende: Shaykh Ihsân zei, toen hem werd gevraagd: “Voerde je geen debat met de sektes?”
“E𝘪𝘨𝘦𝘯𝘭𝘪𝘫𝘬 𝘫𝘢, 𝘪𝘬 𝘩𝘦𝘣 𝘷𝘦𝘦𝘭 𝘮𝘦𝘵 𝘩𝘦𝘯 𝘎𝘦𝘴𝘱𝘳𝘰𝘬𝘦𝘯 𝘴𝘪𝘯𝘥𝘴 𝘪𝘬 𝘫𝘰𝘯𝘨 𝘸𝘢𝘴 𝘦𝘯 𝘪𝘬 𝘷𝘦𝘳𝘰𝘰𝘳𝘻𝘢𝘢𝘬𝘵𝘦 𝘥𝘢𝘵 𝘦𝘦𝘯 𝘨𝘳𝘰𝘵𝘦 𝘉𝘢𝘩𝘢`𝘪 𝘨𝘦𝘮𝘦𝘦𝘯𝘵𝘦 𝘸𝘦𝘳𝘥 𝘨𝘦𝘴𝘭𝘰𝘵𝘦𝘯. 𝘐𝘬 𝘭𝘪𝘦𝘱 𝘰𝘱 𝘦𝘦𝘯 𝘥𝘢𝘨 𝘯𝘢𝘢𝘳 𝘮𝘪𝘫𝘯 𝘴𝘤𝘩𝘰𝘰𝘭 𝘋𝘢𝘳 𝘶𝘭-𝘏𝘢𝘥𝘦𝘦𝘵𝘩 𝘵𝘰𝘦𝘯 𝘪𝘬 𝘰𝘱 𝘩𝘦𝘵 𝘮𝘪𝘥𝘥𝘦𝘭𝘣𝘢𝘳𝘦 𝘯𝘪𝘷𝘦𝘢𝘶 𝘻𝘢𝘵 𝘦𝘯 𝘪𝘬 𝘱𝘢𝘴𝘴𝘦𝘦𝘳𝘥𝘦 𝘦𝘦𝘯 𝘉𝘢𝘩𝘢`𝘪-𝘣𝘪𝘫𝘦𝘦𝘯𝘬𝘰𝘮𝘴𝘵 𝘦𝘯 𝘩𝘰𝘰𝘳𝘥𝘦 𝘦𝘦𝘯 𝘴𝘵𝘦𝘮 𝘢𝘧𝘬𝘰𝘮𝘴𝘵𝘪𝘨 𝘷𝘢𝘯 𝘦𝘦𝘯 𝘮𝘪𝘤𝘳𝘰𝘧𝘰𝘰𝘯. 𝘐𝘬 𝘸𝘪𝘭𝘥𝘦 𝘩𝘰𝘳𝘦𝘯 𝘸𝘢𝘢𝘳 𝘻𝘦 𝘩𝘦𝘵 𝘰𝘷𝘦𝘳 𝘩𝘢𝘥𝘥𝘦𝘯 𝘦𝘯 𝘻𝘰 𝘨𝘪𝘯𝘨 𝘪𝘬 𝘥𝘶𝘴 𝘯𝘢𝘢𝘳 𝘩𝘶𝘯 𝘣𝘪𝘫𝘦𝘦𝘯𝘬𝘰𝘮𝘴𝘵 𝘦𝘯 𝘪𝘬 𝘰𝘯𝘵𝘥𝘦𝘬𝘵𝘦 𝘥𝘢𝘵 𝘥𝘦 𝘮𝘦𝘯𝘴𝘦𝘯 𝘩𝘦𝘵 𝘰𝘷𝘦𝘳 𝘬𝘸𝘦𝘴𝘵𝘪𝘦𝘴 𝘩𝘢𝘥𝘥𝘦𝘯 𝘨𝘦𝘳𝘦𝘭𝘢𝘵𝘦𝘦𝘳𝘥 𝘢𝘢𝘯 𝘨𝘦𝘭𝘰𝘰𝘧. 𝘐𝘬 𝘩𝘢𝘥 𝘨𝘦𝘦𝘯 𝘪𝘥𝘦𝘦 𝘷𝘢𝘯 𝘥𝘦 𝘉𝘢𝘩𝘢’𝘪𝘴 𝘦𝘯 𝘪𝘬 𝘣𝘭𝘦𝘦𝘧 𝘯𝘢𝘢𝘳 𝘥𝘦𝘻𝘦 𝘱𝘭𝘦𝘬 𝘨𝘢𝘢𝘯 𝘷𝘰𝘰𝘳 𝘢𝘤𝘩𝘵 𝘥𝘢𝘨𝘦𝘯 𝘦𝘯 𝘢𝘭𝘭𝘦 𝘭𝘰𝘧 𝘪𝘴 𝘵𝘦 𝘥𝘢𝘯𝘬𝘦𝘯 𝘢𝘢𝘯 𝘈𝘭𝘭𝘢𝘩, 𝘨𝘦𝘥𝘶𝘳𝘦𝘯𝘥𝘦 𝘥𝘦𝘻𝘦 𝘱𝘦𝘳𝘪𝘰𝘥𝘦 𝘣𝘦𝘨𝘰𝘯 𝘪𝘬 𝘥𝘦 𝘰𝘷𝘦𝘳𝘵𝘶𝘪𝘨𝘪𝘯𝘨𝘦𝘯 𝘷𝘢𝘯 𝘥𝘦𝘻𝘦 𝘮𝘦𝘯𝘴𝘦𝘯 𝘵𝘦 𝘣𝘦𝘨𝘳𝘪𝘫𝘱𝘦𝘯 𝘦𝘯 𝘩𝘶𝘯 𝘥𝘸𝘢𝘭𝘪𝘯𝘨𝘦𝘯 𝘦𝘯 𝘩𝘶𝘯 𝘣𝘳𝘰𝘯𝘯𝘦𝘯, 𝘪𝘬 𝘭𝘦𝘦𝘳𝘥𝘦 𝘻𝘦 𝘶𝘪𝘵 𝘮𝘪𝘫𝘯 𝘩𝘰𝘰𝘧𝘥 𝘦𝘯 𝘱𝘳𝘦𝘴𝘦𝘯𝘵𝘦𝘦𝘳𝘥𝘦𝘯 𝘻𝘦 𝘢𝘢𝘯 𝘩𝘦𝘯. 𝘐𝘬 𝘩𝘦𝘣 𝘥𝘦 𝘮𝘦𝘯𝘴𝘦𝘯 𝘨𝘦𝘸𝘢𝘢𝘳𝘴𝘤𝘩𝘶𝘸𝘥 𝘷𝘰𝘰𝘳 𝘥𝘦𝘻𝘦 𝘨𝘦𝘷𝘢𝘢𝘳𝘭𝘪𝘫𝘬𝘦 𝘰𝘷𝘦𝘳𝘵𝘶𝘪𝘨𝘪𝘯𝘨𝘦𝘯 𝘥𝘪𝘦 𝘦𝘳 𝘻𝘪𝘫𝘯 𝘣𝘦𝘴𝘱𝘳𝘰𝘬𝘦𝘯 𝘵𝘪𝘫𝘥𝘦𝘯𝘴 𝘥𝘦𝘻𝘦 𝘣𝘪𝘫𝘦𝘦𝘯𝘬𝘰𝘮𝘴𝘵 𝘦𝘯 𝘥𝘢𝘢𝘳𝘯𝘢 𝘸𝘦𝘳𝘥 𝘥𝘦𝘻𝘦 𝘰𝘯𝘮𝘪𝘥𝘥𝘦𝘭𝘭𝘪𝘫𝘬 𝘨𝘦𝘴𝘭𝘰𝘵𝘦𝘯”
De Shaykh sprak ook leiders aan uit zijn omgeving, niet in prive-zittingen tussen de algemene moslim in de afwezigheid van de leider, nee hij sprak de leiders direct aan in hun aanwezigheid, alleen Allâh vrezend. Zo gebeurde het dat hij een gouverneur openlijk adviseerde, deze gouverneur was afkomstig van een ander gebied in de Provincie Punjab, hij was een Sûfĩ en vroeg zegeningen (tabarruk) van het graf van ’Alî al-Hujwîrî een Sûfĩ heilige uit het verleden. Deze gouverneur waste het graf van deze Sûfî Heilige met rozenwater en Shaykh Ihsân verbood de gouverneur om dit te doen en hij wees deze acties af en maakte hem duidelijk dat zijn actie behoorde tot ash-Shirk en dat het tegenstrijdig was aan de Sharî’ah.
🔸 𝗭𝗶𝗷𝗻 𝘄𝗲𝗿𝗸𝗲𝗻
De Shaykh publiceerde enorm veel boeken waarin hij de verschillende sektes uit Pakistan en India op een academische wijze weerlegde. Hij quote veelvuldig uit hun eigen werken, en deed dit op een onvoorstelbare grondige wijze. Hij schreef talloze boeken tegen o.a. de: 𝘚𝘩𝘪’𝘢𝘩 𝘉𝘢𝘳𝘦𝘪𝘭𝘸𝘪𝘺𝘺𝘢𝘩 𝘉𝘢𝘩𝘢`𝘪𝘺𝘺𝘢𝘩 𝘘𝘢𝘥𝘺𝘢𝘢𝘯𝘪𝘺𝘺𝘢𝘩 𝘐𝘴𝘮𝘢`𝘪𝘭𝘪𝘺𝘺𝘢𝘩 En nog veel meer. Al zijn werken zouden een boekenkast vullen.
🔸 𝗗𝗲 𝗱𝗼𝗼𝗱 𝘃𝗮𝗻 𝗱𝗲 𝗦𝗵𝗮𝘆𝗸𝗵
Velen van de verschillende sektes van de Shi’ah en de Breilwiyyah en andere Shirk sektes wilden de Shaykh dood hebben. Er waren meerdere pogingen al gedaan, er werden zelfs beloningen op zijn hoofd gezet van 200.000 dollar. Zoals dit werd gedaan door de Râfidhi duivel al-Khomeini die dit bedrag beloofde voor degenen die hem het hoofd van Shaykh Ihsân Ilâhi Dhahir zou brengen. Ook extreme Sufis uit Pakistan wilden hem dood hebben, er werd gedreigd dat men zoutzuur op hem zou gooien als men de kans kreeg, en zo waren er nog talloze anderen bedreigingen geuit op deze edele uitnodiger naar de Tawhid en de Sunnah. Uiteindelijk werd de Shaykh vermoord tijdens een conferentie op 23 maart 1987, waar men zorgvuldig de aanslag had gepland. Men bracht vlak voor aanvang van de lezing van de Shaykh een bloemenvaas naar het podium. Met daarop geschreven: “𝗜𝗵𝘀𝗮𝗻 𝗜𝗹𝗮𝗵𝗶 𝗗𝗵𝗮𝗵𝗶𝗿 𝗱𝗶𝗲 𝗼𝗺𝘄𝗶𝗹𝗹𝗲 𝘃𝗮𝗻 𝗔𝗹𝗹𝗮𝗮𝗵 𝗱𝗲 𝘃𝗲𝗿𝘄𝗶𝗷𝘁𝗲𝗻 𝘃𝗮𝗻 𝗱𝗲 𝘃𝗲𝗿𝘄𝗶𝗷𝘁𝗲𝗿𝘀 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝘃𝗿𝗲𝗲𝘀𝘁”
In de vaas zat een explosieve substantie met daarop een tijdklok die 24 minuten later zou ontsteken, zodat men er zeker van was dat dit zou ontploffen wanneer de Shaykh daadwerkelijk met zijn lezing bezig was. De ontploffing was zo heftig dat gebouwen in de omgeving vernietigd werden, de Shaykh verloor 1/3 van zijn lichaam, zijn oog, zijn zij, zijn been. Ondanks dit alles bleef de Shaykh bij positieve, en hij riep tegen degenen die hem wilde helpen dat zij eerst de andere mensen moesten helpen.
De Shaykh werd mede door bemiddeling van Shaykh Ibn Baaz – rahiemahullaah overgevlogen naar Saudi Arabie, om daar van de beste zorg te worden voorzien, dit alles op kosten van de staat. Maar het mocht niet langer baten en Allaah had geschreven voor de Shaykh dat zijn ziel zijn lichaam zou verlaten op maandag 1 Sha’bân 1407 AH, wat overeen komt met 30 maart 1987, 4 uur ’s ochtends voor al-fajr.
De Janâzah werd voor hem gebeden met Shaykh ibn Baaz als de Imâm in de Grote Moskee in Riyâdh. Vervolgens werd de Shaykh met een militair vliegtuig overgebracht naar al-Madinah. In al-Medinah werd er ook nog een keer voor de Shaykh gebeden, er kwamen zo ongelooflijk veel mensen op af, dat de mensen die hem niet kenden zich afvroegen “𝗪𝗶𝗲 𝗶𝘀 𝗱𝗲𝘇𝗲 𝗦𝗵𝗮𝘆𝗸𝗵?!” Talloze leraren en studenten van de islamitische universiteit baden ook voor hem en Madînah liep die dag over van de grote stromen aan mensen door voor hem wilden bidden.
Hij werd toen naar al-Baqĩ ’gebracht en werd daar begraven tussen de mensen waar hij zijn gehele leven van gehouden heeft, en naar wiens weg hij heeft uitgenodigd, en wiens eer hij had verdedigd, bij de Sahabah, de Ahl ul-Bayt, de Moeders van de gelovigen en de Tâbi’în. De laffe daders wilde de Shayhk vernederen met een verschrikkelijke dood, maar Allaah wenste voor hem anders en heeft hem geëerd met een eer die elke moslim zou willen hebben. Namelijk sterven in de Heilige landen en begraven worden bij de Profeet ﷺ en zijn Sahabah!!
De smeekbede van de Shaykh werd daarmee beantwoord door zijn Heer, want hij maakte de du’a’: “𝘖 𝘈𝘭𝘭𝘢𝘩, 𝘷𝘰𝘰𝘳𝘻𝘪𝘦 𝘮𝘪𝘫 𝘷𝘢𝘯 𝘮𝘢𝘳𝘵𝘦𝘭𝘢𝘢𝘳𝘴𝘤𝘩𝘢𝘱 𝘰𝘱 𝘜𝘸 𝘞𝘦𝘨 𝘦𝘯 𝘻𝘰𝘳𝘨 𝘥𝘢𝘵 𝘮𝘪𝘫𝘯 𝘥𝘰𝘰𝘥 𝘪𝘯 𝘩𝘦𝘵 𝘭𝘢𝘯𝘥 𝘷𝘢𝘯 𝘜𝘸 𝘣𝘰𝘰𝘥𝘴𝘤𝘩𝘢𝘱𝘱𝘦𝘳 𝘻𝘢𝘭 𝘻𝘪𝘫𝘯.”
Degenen die hem in het graf plaatsten waren de vader van de Shaykh, zijn broers, Shaykh ’Atiyyah Muhammad Sâlim, Dr’ Abdullâh bin Sâlih al-’Ubayd en de hoge ambtenaren van de staat, moge Allah hem genadig zijn en hem belonen met het hoogste paradijs en hem accepteren als Shahîd op Zijn weg.
Deze post doet de Shaykh totaal geen recht en een prachtige leestip is de volgende vertaalde thesis over de Shaykh zijn leven:
http://download.salafimanhaj.com/pdf/SalafiManhaj_ShaykhIhsaan.pdf
